Başın eğilirken toprağa omuzların titrek bir vedayı döker geceye...Islak kirpiklerine düşen ay ışığından süzülen yanlızlığın vurur kendini çaresizliğin zincirlerine ve sıvanır yürek gün batımının kan rengine...Ah kadın... Suretine düşen gölgede söz utanır dile gelmeye.Tenine değen acıda gözyaşın utanır seni üzmeye..Yinede bir kahpelik yinede bir zalimlik ıstırabı asarken boynuna hiç bakmaz savrulan ruhunun ilmek ilmek yok olup gidişine...Ah kadın...Oysa senin saçlarını denizin mavisine ellerini mutluluğun kınasına boyamıştım.. Oysa düşlerine dudak kıvrımı tebessümler adamıştım...Nasıl ki senin adın benim en uğrak yerim ve ruhunun acıları mezar taşımsa saçların ellerimin limanıydı...Okşayabilseydim...Ah kadın...
Murat Ginlik
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder