Aldırma gönül, hicran senin adın. Yıkılsa bu şehir olsa da yüreğin yangın… aldırma. Hep çıkacak karşına mutluluk lakin son durak bu uzun kalır sanma… Sen tükettin ömrü sonrası kara toprak, sakın ola sevdalı bakan bir çift göze kanma… Otur pencerenin önüne yak cigaranı duman duman boğulsun anılar mavi gökyüzünde. Bahar gelmiş yaz geçmiş ne çıkar bırak çiçekler solmasın ellerinde…Aldırma gönül tüketme artık sevdaları. Vuslat tatlı bir hayal, yorgun düştü ruhum kırıldı kolu kanadı… Aldırma gönül tutunacak son dalında koptu zaman bile saramaz oldu yaraları… aldırma… aldırma yeter artık gönül göz pınarlarım dursun… Ağlama
Murat Ginlik
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder