Bu şehri düşlerinle kutsadım...Her sokak lambası mabedemizi aydınlatan meşaleler gibiydi...Islak kaldırımlar,geceyi tütsüleyen baca dumanları ve gözlerinden yansıyan şehrin ışıkları sessizce dökerken camın buğusunda gözyaşını ben susardım dönüşünün ayak seslerini duyamam diye...Bu şehri bedeninle kutsadım...Rıhtıma savrulan saçların dalga dalga öperken yüzümü, maddeni ezberlemiş caddeler sen kokardı bahçesinde manolyalar açan köşedeki ev gibi...Bu şehri gözyaşlarımla yıkadım...Her damlada sen oldu ağaca,taşa insana dair ne varsa...Bir gün dönersen ve benim adım ölümse o gün...Bu şehre sarıl ben diye...Çünkü...çünkü..ben, bu şehirde bekledim seni.
Murat Ginlik
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder