Susuz dudaklarım çatlıyor,rüzgarın hüzün kokan nefesinde...Ellerim büyütüyor hasreti...seni...Sesizce sızıyorum düşlerimin kuytu limanlarına.Bir yol arıyorum denizin mavisinde. Her yakamoz gözlerini öpüyor seni düşündükçe.Oysa ne sen varsın ne yıldızlar benim farkımda...Issızlığın orta yerinde bir hiçliğin kıyısındayım.Öyle bir yer ki seni içime sığdırdığım her an cennette, yokluğunun yalın gerçeğinde cehennem kapılarındayım...Sensizliğe doğacak birazdan güneş. Önce kan rengi bir çizgi olacak sonra büsbütün yakacaksın tenimi.En çok ta dudaklarım kavrulacak, en çok ta adın yakacak dilimi ben diyemeyeceğim yine seni sevdiğimi...
Murat Ginlik
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder